Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, μου έρχονται μνήμες στο μυαλό από την παιδική μου ηλικία. Ξέρετε λένε η αίσθηση με το ισχυρότερο αποτύπωμα στη μνήμη είναι αυτή της μυρωδιάς κι εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω τη μυρουδιά από τις ζύμες που έφτιαχνε η γιαγιά τη Μεγαλοβδομάδα. Μέναμε σε ένα τετραώροφο σπίτι όλη η οικογένεια μαζί, γιαγιά και παππούς στο ρετιρέ με την μεγαλύτερη αυλή για να χωράει όλα τα εγγόνια αλλά και τις γλάστρες με τα φυτά και κάθε ένα από τα παιδιά τους έμενε έναν όροφο από κάτω με την οικογένειά του. Και οι μυρωδιές από τα κουλουράκια και τα τσουρέκια ξεχύνονταν από το ρετιρέ σε όλα τα σπίτια από κάτω: μαχλέπι, μαστίχα, βανίλια, αμύγδαλα καβουρντισμένα κατρακυλούσαν τις σκάλες και έμπαιναν από τις πόρτες, τις κλειδαρότρυπες και κάθε χαραμάδα. Κι εμείς θυμάμαι να λυγουρευόμαστε και να μας τρέχουν τα σάλια γιατί παρ' ο,τι είμασταν μικρά νηστεύαμε κανονικά. Θυμάμαι την αβάσταχτη προσμονή της Αγίας Κοινωνίας το Μεγάλο Σάββατο το πρωί στην πρώτη Ανάσταση ώστε να "κλέψουμε" μετά ένα δυο κουλουράκια και μετά τις τρελές λιγούρες που είχαμε μέχρι το βράδυ για την μαγειρίτσα και το πλούσιο τραπέζι της Ανάστασης. Εκεί μαζευόμασταν όλοι, και όταν λέω όλοι μιλάω για περίπου 15 άτομα και ήταν πραγματικά κάθε χρόνο μια υπέροχη Ανάσταση και ένα ακόμη καλύτερο Πάσχα... Μα τότε δεν το ξέραμε...
Μεγαλώσαμε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον. Μεγαλώσαμε δημιουργώντας γλυκές μνήμες και αναμνήσεις από Οικογένεια, Αγάπη, Νοιάξιμο, σκέψη για τον άλλον άνθρωπο. Μεγαλώσαμε με το "μαζί", με καρδιά ζεστή, πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου και μη. Και γιατί σας τα λέω αυτά τώρα, θα μου πεις...
Μέσα από το IKIGAI μου σας γνώρισα και σας υπολογίζω σαν μέρος της ευρύτερης οικογένειάς μου και έχετε μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Αυτό το "μαζί" και το "κοντά" και η ζεστασιά της επαφής εύχομαι να μπει ξανά στις ζωές των ανθρώπων, όταν τελειώσει όλο αυτό το δύσκολο που ζούμε. Να ζωντανέψουν αληθινά συναισθήματα μέσα μας και καταστάσεις συμπόνιας και αγάπης, μη επιτρέποντας την αλλοτρίωση της ψυχής και της καρδιάς μας που επιφέρει ο φόβος.
Όταν ήμουν μικρή πίστευα ότι το Πάσχα και η Ανάσταση ήταν πραγματικά γεγονότα, μια ιστορία συγκινητική του Χριστού που γυρίστηκε ταινία για να την μάθουν όλοι. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως τα Θεία Πάθη, η Μεγάλη Εβδομάδα, το Πάσχα, η Ανάσταση είναι πρώτα απ' όλα εσωτερικές καταστάσεις.
Αυτές τις μέρες που η Αγάπη, η συμπόνια και η συγχώρεση κυριαρχούν, είναι καλό να κάνουμε μια βουτιά μέσα μας. Να συναντήσουμε την εκδήλωση της Χριστικής Θείας Αγάπης για να αντλήσουμε Φως, Ελπίδα, Θετική σκέψη, Αισιοδοξία. Τα πάθη του Χριστού είναι και δικά μας. Τα πάθη Του τα συναντάμε μέσα μας. Σκεφτείτε το, έτσι δεν είναι;
Υπάρχουν λόγοι και αιτίες που είμαστε με κομμένη ανάσα κάθε μέρα, κάθε ένας από εμάς. Όμως ο Χριστός, κάθε χρόνο Ανασταίνεται. Όλοι έχουμε έναν Χριστό μέσα μας, όλοι έχουμε την εκδήλωσή Του μέσα μας. Ας αναρωτηθούμε... δίνουμε την ευκαιρία στην Θεία εκδήλωση αυτή να Αναστηθεί;
Αγαπημένοι μου, εύχομαι σε κάθε έναν ξεχωριστά, μέσα από την καρδιά μου, να μπορέσουμε να βιώσουμε την Ανάσταση και το Πάσχα με τέτοιον εσωτερικό τρόπο ώστε να συγκλονίσει την Ύπαρξή μας και πραγματικά να Αναγεννηθεί.
Καλή Ανάσταση Χαρούμενο Πάσχα
Με αγάπη και συγκίνηση
Ευαγγελία
