Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας, αν είχαμε μάθει να αγαπάμε πραγματικά τον εαυτό μας, αναρωτιέμαι... Να τον αγαπάμε, χωρίς κριτική. Να τον κοιτάμε στα μάτια με αποδοχή. Να του μιλάμε με λόγια γλυκά, λόγια αγάπης. Να αγγίζουμε με στοργή τα λάθη του και να τον συγχωρούμε....

Πώς αγαπώ όμως τον εαυτό μου πραγματικά;

Η παρατήρηση είναι το πρώτο βήμα. Η παρατήρηση και η αναγνώριση είναι η συνέχεια. Κατόπιν, η παρατήρηση, η αναγνώριση και η αποδοχή. Αυτή η αλληλουχία συνειδητοποιήσεων θα φωτίσει την έναρξη του δρόμου μας προς την αγάπη του εαυτού μας. 

Πιο συγκεκριμένα, χρειάζεται να παρατηρήσουμε πως νιώθουμε, τι σκεφτόμαστε, τι λέμε, πως αισθανόμαστε κάτω από διάφορες συνθήκες της καθημερινότητάς μας, απέναντι στον εαυτό μας. Στη συνέχεια, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε τι μας ενοχλεί, τι μας πονάει, τι δεν αντέχουμε, τι μας είναι ευχάριστο, τι κάνει την καρδιά μας να χαίρεται, να γελάει. Έπειτα, με απόλυτη ειλικρίνεια να δούμε, να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε όλες τις σκιερές πλευρές μας. Να παραδεχτούμε πως εκτός από Φως, έχουμε και τις λιγότερο φωτεινές πλευρές του εαυτού μας. 

Μη σας φοβίζουν οι σκιές σας, είναι πλευρές του εαυτού σας που δεν έχουν βγει ακόμα στο Φως. Είναι εντάξει και είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν. Χωρίς αυτές δεν θα αναγνωρίζαμε τα φωτεινά μέρη μας και γι΄αυτό είναι ωραίο να νιώθουμε ευγνωμοσύνη και για αυτές τις σκοτεινές πτυχές μας.

Είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε τα συναισθήματά μας και τα θέλω μας και να τα ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ. Να εκφράζουμε και να στηρίζουμε τη γνώμη μας, τη θέση μας και την άποψή μας, ελεύθερα και με σιγουριά, χωρίς να έχουμε την ανάγκη αποδοχής από τους τρίτους. Ακούγεται απλό, όμως στην πράξη είναι σύνθετο καθώς χρειάζεται να είμαστε σε επαφή με τα συναισθήματά μας και να τα ακολουθούμε. 

Δεν υπάρχουν καλά ή κακά συναισθήματα, δεν υπάρχουν λάθος ή σωστά συναισθήματα, δεν υπάρχουν αρνητικά ή θετικά συναισθήματα. Είναι όλα όσα νιώθουμε και είναι εντάξει να τα νιώθουμε. Ας σταματήσουμε να τα κουκουλώνουμε. 

Την λέξη όρια δύσκολα την ακούμε, πόσο δε μάλλον την εφαρμόζουμε στην προσωπική μας ζωή. Όμως, νομίζω θα συμφωνήσετε κι εσείς μαζί μου, πως εκείνη η στιγμή που θέσαμε τα όριά μας και είπαμε ένα ηχηρό "όχι", εκείνη η στιγμή υπήρξε "σταθμός" της ζωής μας. Για μένα τουλάχιστον -και νομίζω για πολλές/πολλούς από εμάς, εκείνη η στιγμή υπήρξε πηγή δύναμης και αυτοπεποίθησης που δεν ξεχάσαμε ποτέ και παντοτινό σημείο αναφοράς.

Αλήθεια, θυμάστε πως νιώσατε; θυμάστε τα συναισθήματα που σας πλημμύρισαν; Προσωπικά, ένιωσαν σαν να "ψήλωσα"  ακαριαία μετά από εκείνο το όχι; Και θυμάμαι ακόμα εκείνη τη δίνη που ένιωσα να δημιουργείται στο στομάχι μου , και να ανεβαίνει προς τα πάνω, να με γεμίζει ολόκληρη από δύναμη και μια ανυπέρβλητη πεποίθηση πως μπορώ να καταφέρω τα πάντα!   Θυμάμαι την πληρότητα και τη σιγουριά που ένιωσα για τον εαυτό μου.  

Εκείνη η στιγμή του "όχι" μου, ήταν μια στιγμή αγάπης προς τον εαυτό μου.  Ήταν η στιγμή που άκουσα τον εαυτό μου και σεβάστηκα τα όριά του.

Είναι τόσο σημαντικό να ακούμε τον εαυτό μας και να τον σεβόμαστε. Να μην υποκύπτουμε στις παγίδες του "καθώς πρέπει" και της κοινωνικής ευγένειας. Φυσικά, ο σεβασμός προς τον εαυτό μας φθίνει αν δεν εκτείνεται σε σεβασμό προς τους άλλους. Υπάρχει πάντα ένας καλός τρόπος να διατυπώσουμε την άρνησή μας ή την αντίθεσή μας, χωρίς να προσβάλουμε ή να εκδηλώσουμε αγένεια.  

Πώς μιλάω στον εαυτό μου;  

Μιλώντας για τον εαυτό μας έχουμε τη συνήθεια να δίνουμε έμφαση σε συμπεριφορές, συνήθειες, γεγονότα με αρνητικό πρόσημο. Αυτά τα αρνητικά καταλαμβάνουν και καταναλώνουν μεγάλο κομμάτι της ενασχόλησής μας με τον εαυτό. Σκεφτείτε πόσες φορές έχετε παραπονεθεί για το ότι δεν είστε καλά, ή για τις διάφορες ατυχίες που σας έχουν συμβεί. Αλλάξτε το αυτό, και δώστε περισσότερο χώρο και χρόνο στα καλά, στα θετικά σας. Πείτε ένα "μπράβο" στον εαυτό σας για το ότι καταφέρατε και εκτιμήσατε και τα θετικά του σημεία. 

Αν σας δυσκολεύει αυτό, είναι γιατί κανείς δεν σας είπε ποτέ πόσο σημαντικοί άνθρωποι είστε, κανείς δεν σας το έδειξε. Ό,τι έγινε έγινε όμως. Δεν χρειάζεται να μεμψιμοιρείτε. Ξεκινήστε τώρα, αυτή τη στιγμή να αποδίδεται στον εαυτό σας την αγάπη και την σημαντικότητά του.

Όλα στη ζωή χρειάζονται χρόνο

Χρειάζεται να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας και πιστέψτε με, είναι ο μόνος χρόνος που αξίζει να αφιερώσουμε και που ποτέ δεν πάει χαμένος, ώσπου μια μέρα να μπορέσουμε να απαντήσουμε με ένα μεγάλο, σταθερό και ηχηρό "ΝΑΙ" όταν θέσουμε το ερώτημα ξανά:  

"Αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά;" 

Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Άλλωστε, ποια αλλαγή είναι εύκολη; Όμως, θα εκπλαγούμε από τις συναρπαστικές τροπές που θα γεμίσει η ζωή μας όταν μπούμε σε αυτή την νέα ατραπό. 

Όταν αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας πραγματικά θα δούμε πως τα πάντα γύρω μας θα προσαρμοστούν αρμονικά σε αυτή τη νέα συνθήκη της ζωής μας.  

Ευαγγελία Βασιλείου

Reiki Mentoring - Τρόπος ζωής Ikigai - Θετική Ψυχολογία

Κιν.: 6977 062078

Facebook: www.facebook.com/Ikigai.Athens 

Instagram: https://www.instagram.com/ikigai.athens/

Email: ikigai.athens@gmail.com